برنامه‌ریزی راهبردی ارتقاء وضعیت رفاه دانشجویان در نظام آموزش عالی ایران (از منظر کیفیت زندگی)، مصطفی حقی کرم‌الله ،مهدی فولادگر

  شرایط داخلی و بین‌المللی کشورمان در عرصه علمی، توجه به وضع رفاهی نخبگان به طورعام و دانشجویان به شکل خاص را مضاعف ساخته است. مهاجرت نخبگان علمی، جذابیت‌های تحصیل در خارج از کشور و بهره‌برداری کشورهای توسعه‌یافته از دانش‌آموختگان ایرانی، در سال‌های اخیر، توجه به کیفیت زندگی‌دانشجویی و برنامه‌ریزی راهبردی برای ارتقای آن‌ را، اجتناب‌ناپذیر کرده‌است. گزارش‌های ملی دربخش آموزش عالی، نشان‌دهنده‌ سطوح پایین امکانات مادی و بی‌توجهی به ابعاد گوناگون کیفیت زندگی دانشجویان است. هدف اصلی این مقاله، ارائه برنامه راهبردی- پیشنهادی در این راستا از طریق مطالعه منابع چندگانهو سرانجام تحلیل محیطی وضعیت صندوق رفاه دانشجویی، به منظور تعیین و تحقق اهداف واقع­بینانه­تر در مسیر ارتقاء کیفیت زندگی دانشجویان، می‌باشد. این بررسی، علاوه بر توصیف جایگاه رفاه دانشجویی در نظام آموزش عالی به بررسی عملکرد صندوق رفاه دانشجویان به عنوان متولی اصلی تأمین رفاه این بخش از جامعه پرداخته و عوامل درونی و بیرونی مؤثر بر موفقیت و یا عدم موفقیت این نهاد را مورد شناسایی قرار دادهاست. روش جمع­آوری اطلاعات و داده­ها روش سه­ سویه‌نگری است که مقدمتاً با استفاده از منابع و گزارش‌های معتبر و متعدد، از جمله گزارشهای رسمی معاونت برنامه­ریزی ریاست جمهوری، عملکرد صندوق رفاه دانشجویان، مورد بررسی قرار گرفت و در پایان با استفاده از تکنیک تحلیل محیطی (سوات ) برنامه راهبردی پیشنهادی ارتقاء وضعیت رفاه و کیفیت زندگی دانشجویی برای نظام آموزش عالی کشور و مشخصاً صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم و وزارت بهداشت تنظیم گردید. برنامه‌ای که ضمن در نظرگرفتن اصول و ارزش‌های موجود در اسناد بالادستی، به لزوم ارتقای زندگی و بهزیستی دانشجویان تأکید و آن را ضرورتی در سطح ملی می‌داند و با تقسیم کار نهادی (نگاشت نهادی)راهبردها و اقدامات متنوع و عملیاتی ارائه می‌دهد.